1836-1840

Joomla project supported by everest poker review.

1836-1840

Fête of the Pentecost at Kaisariani - Athens, 28/05/1836

Lithograph from a drawing by G. Cochrane (??), 10 x 16 cm.

Γιορτή της Πεντηκοστής στην Καισαριανή - Αθήνα, 28/05/1836

Λιθογραφία από σχέδιο του G. Cochrane (??), 10 x 16 εκ.

Early this morning I walked out with my dominie as far as the new palace ; the Athenians were passing in crowds to the place of festivity. The women were on horseback, accompanied either by their lovers or their husbands. The Greek females ride (after the example of other ladies of the east) in the fashion of men, wearing trowsers.

Having returned home to breakfast, and Demetrie having procured me a horse for the day, for the sum of six drachmas, I mounted, about ten o'clock, and proceeded to the scene of the fête ; which I find is the grandest and most important of the whole year.

About a mile from the town, under a cluster of trees, I observed a large pedestrian party, who had made a halt, being too idle to proceed to the monastery. Groups of men and women were here and there seated, waiting till their dinner was ready, which consisted of a lamb, that was roasting whole over a wood fire. Anticipating what was to take place after the feast, at about twenty yards distant, under a fig-tree, a man was lying on his back at full length, scraping upon a fiddle. The music, however, had no effect upon the dancing faculties of the party, - everybody being intent on the roasting lamb ; and the modern Orpheus was allowed to indulge his musical talent for his own amusement. Pursuing, then, my journey, I arrived in one hour at the convent of Kaisariani.

The Convent is placed on a small eminence, at the base of MountHymettus, the approach to which is through a ravine, with olive trees on each side. It is a square building, measuring about a hundred yards each way, and within are two court yards, containing a chapel, and apartments and cells for the inmates. At about a hundred yards from the convent were picquetted horses, mules, and donkeys, the number of which may be imagined by the fact, that there were at least five thousand men, women, and children present. Some were taking refreshment in groups on the grass ; others had already commenced the great business of the day, - namely, dancing. This was the first time I had ever seen the Romaika danced by women. They did not dance with the men, however, but formed a circle by themselves. Their attitudes were very graceful, and they performed the dance very prettily, unaccompanied by any demonstrations of rude or boisterous mirth. The lyra was the music, to the sweetness of which was added, every now and then, the warbling of the women's voices, but so softly as not to be heard above the sound of the lyre, and only chiming in harmoniously with it at that part of the tune which corresponded with the chorus.

The Albanian women were easily distinguishable from those of the other parts of Greece. They are a large race, and their complexion is more fair than that of the other Greeks, but the features are not so pleasing. Their dress is very simple, consisting of a large white and red pelisse. Their shoes are a kind of slipper, with wooden soles; and in performing the Romaika, whenever it came off, they slipped their foot in again with much dexterity, without stopping the dance.

After I had been there an hour, I was joined by two English travellers, - the Hon. Mr. C., and Lord D. The first was a very good artist, and with his pencil he sketched a pretty little Moreote woman, the wife of a Greek captain, who was with her. Not wishing to rouse the ire of a Greek chieftain, and particularly after he had imbibed a tolerable portion of wine, we covered the artist a little in his operations, by placing ourselves between him and the husband, in such a manner that the former might not be seen. He had not worked more than five minutes, when the lady perceived what he was about, and was evidently not displeased at it ; for she shortly afterwards placed herself in a better situation for the artist to finish his work. Her head was not dressed like the Athenian women in general ; she wore only a red cap, with a large curl of auburn hair on each side of her face, bending behind her ears, and contrasting with her fair complexion on the one hand, and her dark red cap on the other. The middling class of women in Greece, the wives and daughters of the farmers and small landholders, are as fine a race as I have seen in any country in the world ; and I have no doubt, that one reason for this is, the double fact of their marrying at the proper time of life, and almost always from inclination. Moreover, the peasantry in Greece have always been well off, - their habits being careful, frugal, and prudent.

As we passed the variously formed groups, many of them came forward and pledged us in their country wine,- which, though a little resiny, politeness required that we should partake of.

The band of the German regiment stationed at Athens arrived at the convent about one o'clock, and played a few national airs, to which the Greeks danced ; but there was no harmony between the Greek dancing and the Greek airs, as performed by the German musicians. The effect, indeed, was quite unsatisfactory ; and the people evidently preferred their own wild strains, played by their rude instruments, to all the recherché harmony of the German musicians. It was like the Scotch highlander with his bagpipes, accompanying the Scottish fling. The one would be nothing without the other, - so powerful is the association of ideas. All Athens, as well foreigners as natives, were present at this fête.

Νωρίς σήμερα το πρωί περπάτησα με το dominie ?? μου μέχρι τα νέα ανάκτορα. Οι Αθηναίοι πήγαιναν μαζικά στον τόπο της γιορτής, οι γυναίκες καβάλα συνοδευόμενες από τους αραβωνιαστικούς ή τους συζύγους τους. Οι Ελληνίδες, όπως σε άλλα μέρη της Ανατολής, ιππεύουν όπως οι άντρες, φορώντας παντελόνια. Γύρισα στο σπίτι για να πάρω το πρωινό μου και κατά τις δέκα καβάλησα ένα άλογο που ο Δημήτρης είχε νοικιάσει για εκείνη την ημέρα με το ποσό των έξι δραχμών και ξεκίνησα για το πανηγύρι που πιστεύω ότι είναι το μεγαλοπρεπέστερο και σημαντικότερο της χρονιάς.

Ενα περίπου μίλι από την πόλη, κάτω από ένα σύδεντρο, παρατήρησα μια μεγάλη συντροφιά πεζών που είχε σταματήσει μη έχοντας το κουράγιο να συνεχίσει για το μοναστήρι. Ομάδες αντρών και γυναικών κάθονταν εδώ κι εκεί περιμένοντας να ετοιμαστεί το φαγητό, ένα αρνί που ψηνόταν ολόκληρο σε μια φωτιά από ξύλα. Προβλέποντας τι θα επακολουθήσει μετά τη γιορτή, ένας άντρας ξαπλωμένος ανάσκελα σε όλο του το μήκος γρατσούνιζε ένα βιολί κάτω από μια συκιά κάπου είκοσι γιάρδες μακρύτερα. Η μουσική του όμως δεν είχε αποτέλεσμα στις χορευτικές διαθέσεις της συντροφιάς, μια και όλοι είχαν συγκεντρωμένη την προσοχή τους στο αρνί που ψηνόταν. Ετσι ο σύγχρονος Ορφέας αφηνόταν να καλλιεργεί το μουσικό του ταλέντο για τη δική του διασκέδαση.

Συνεχίζοντας την περιήγησή μου, έφτασα σε μία ώρα στο μοναστήρι της Καισαριανής. Το μοναστήρι βρίσκεται πάνω σε ένα μικρό ύψωμα στη βάση του όρους Υμηττός, στο οποίο φτάνει κανείς από ένα φαράγγι πλαισιωμένο από ελαιόδεντρα. Είναι ένα τετράγωνο κτίριο που η κάθε πλευρά του είναι περίπου εκατό γυάρδες και στο εσωτερικό του έχει δύο αυλές που περιλαμβάνουν ένα παρεκκλήσι και διαμερίσματα και κελιά για τους τρόφιμους. Σε περίπου εκατό γυάρδες από το μοναστήρι ήταν δεμένα άλογα, μουλάρια και γαϊδούρια, ο αριθμός των οποίων μπορεί να εκτιμηθεί από το γεγονός ότι ήταν παρόντες τουλάχιστον πέντε χιλιάδες άντρες, γυναίκες και παιδιά. Αλλοι έπιναν αναψυκτικά καθισμένοι κατά παρέες στη χλόη, άλλοι είχαν ήδη αρχίσει την κύρια δραστηριότητα της ημέρας, δηλαδή το χορό. Ηταν η πρώτη φορά που έβλεπα τη Ρωμέικα να χορεύεται από γυναίκες. Εντούτοις δεν χόρευαν μαζί με τους άντρες αλλά σχημάτιζαν δικό τους κύκλο. Είχαν πολύ ωραία εμφάνιση και εκτελούσαν το χορό με ιδιαίτερη χάρη, χωρίς καθόλου απρέπειες ή πομπώδη χωρατά. Η λύρα έδινε τη μουσική, και στη γλυκύτητά της προσετίθετο πού και πού το κελάρισμα των γυναικείων φωνών, αλλά τόσο απαλά ώστε να μην ακούγεται πάνω από τον ήχο της λύρας και μόνο να κουδουνίζει αρμονικά μαζί της στα μέρη της μελωδίας που αντιστοιχούν με τα χορωδιακά.

Οι Αρβανίτισσες ξεχώριζαν εύκολα από τις γυναίκες των άλλων περιοχών της Ελλάδας. Εχουν πλατιά κατασκευή και δέρμα πιο ξανθό από τους άλλους Ελληνες, αλλά τα χαρακτηριστικά τους είναι όχι τόσο ευχάριστα. Τα παπούτσια τους είναι ένα είδος παντούφλας με ξύλινη σόλα, και όταν τους έβγαιναν καθώς εκτελούσαν τη Ρωμέικα, εκείνες γλυστρούσαν το πόδι τους μέσα με πολλή ευχέρεια χωρίς να σταματήσουν να χορεύουν.

Η μπάντα του γερμανικού συντάγματος που στρατοπεδεύει στην Αθήνα έφτασε στο μοναστήρι κατά τη μία η ώρα κι έπαιξε μερικές εθνικές μελωδίες με τις οποίες χόρεψαν οι Ελληνες, παρά τη δυσαρμονία ανάμεσα στον ελληνικό χορό και στις ελληνικές μελωδίες παιγμένες από τους γερμανούς μουσικούς. Το αποτέλεσμα ήταν πράγματι απογοητευτικό, καθώς οι άνθρωποι προφανώς προτιμούσαν τους δικούς τους πρωτόγονους ήχους παιγμένους από τα απλοϊκά τους όργανα, παρά την επιτηδευμένη αρμονία των γερμανών μουσικών. Ηταν σαν τον σκωτσέζο ορεσίβειο με τη γκάιντα καθώς συνοδεύει τον τοπικό χορό φλίνγκ - το ένα δεν είναι τίποτα χωρίς το άλλο, τόσο στενά είναι δεμένα μεταξύ τους. Ολη η Αθήνα, ξένοι και ντόποι, ήταν παρόντες σ’ αυτή τη γιορτή.

Festival at Athens - before 1837

Engraving, 7 x 8 cm.

Πανηγύρι στην Αθήνα - προ του 1837

Χαρακτικό, 7 x 8 εκ.

Dancer at the cafés - before 1838

Colored lithograph from a drawing by Thakeray, 13.5 x 8 cm.

Χορευτής των καφενείων - προ του 1838

Χρωματισμένη λιθογραφία από σχέδιο του Thakeray, 13,5 x 8 εκ.

Galata abounds in wine-shops and cafés, generally kept by Greeks, large rooms floored with Dutch tiles, surrounded by a sort of wooden gallery, upon which mats are placed, where the guests, seated cross-legged, smoke, drink coffee, and if not strict Moslems, rakee and wine. But the greatest amusement of these places, is the dancing, performed by men and boys, who dance to the sound of the castanets, or men dressed up as women, who perform movements which are neither pleasing nor decent, to the sound of a species of hurdy-gurdy, or twanging guitar, played with a quill.

Στον Γαλατά αφθονούν τα κρασοπουλιά και τα καφενεία, που συνήθως τα έχουν Ελληνες. Είναι μεγάλα δωμάτια με ολλανδικά πλακάκια στο πάτωμα, τριγυρισμένα από ένα είδος ξύλινου θεωρείου με χαλιά όπου οι θαμώνες κάθονται σταυροπόδι, καπνίζουν, πίνουν καφέ και, αν δεν είναι αυστηροί μουσουλμάνοι, ρακί και κρασί. Αλλά η μεγαλύτερη διασκέδαση σ’ αυτά τα μέρη είναι ο χορός που εκτελείται από άντρες και αγόρια με γυναικεία ρούχα, με κινήσεις όχι ευχάριστες ούτε σεμνές, υπό τους ήχους λατέρνας ή κιθάρας με ένρινο ήχο που την χτυπούν με φτερό.